English
ไทย
Get this item with
จ้าวเทียนชื่อมองไปที่เวินเสี่ยวเหอเมื่อเห็นนางเอียงคอมองมาที่เขาด้วยดวงตากลมโตน่ารักสุกใสก็รู้สึกอยากยื่นมือไปลูบหัวนางเหลือเกินเขาจับมือของเวินเสี่ยวเหออยู่จึงอดไม่ได้ที่จะเอานิ้มือสะกิดหยอกล้อมือของนางเมื่อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ
เวินเสี่ยวเหอก็ตกใจจะชักมือออกแต่เขาก็ยิ่งจับแน่นขึ้น นางหน้าแดงรีบร้อนก้มหน้าลงน่าไม่อายจริง ๆ ทำไมถึงทำกิริยาเช่นนี้ต่อหน้าคนอื่นหากไม่มีใครอยู่แล้วนางจะจัดการเขาแน่แต่พูดก็พูดเถอะ หากไม่มีคนแล้ว นางก็คงพ่ายแพ้ให้เขาเช่นเดิมทหารผู้สูงส่งที่ดูภายนอกแล้วเป็นคนที่ชื่อตรงแต่จริง ๆ แล้วก็เป็นสัตว์ร้ายอยู่กายในเวินเสี่ยวเหอคิดไปหน้าแดงไป แม้แต่หูของนางก็แดงก่ำยิ่งมอง จ้าวเทียนซื่อก็ยิ่งมีอารมณ์คิดไปไกลแล้วเขาจะไปอยากต่อกรกับเกาชื่อต่อได้อย่างไรเขาหันไปพูดกับเกาชื่อ "ถึงตอนนั้นก็ลองพาเขามาให้ข้าดู
